Хашир сайн анчид өдийд
Хамаг зэвсгээ арчин далдлаад
"Шар тос"-ыг чангартал
Шагайж буугаараа оролдохгүй биз
Амьтад үржин төллөх цагаар
Алж хядан үймүүлдэггүй
Өвөг дээдсийн уламжлал
Өдийд бага ч гэсэн үлдсэн
Гэтэл би тэссэнгүй
Гур бууддаг баатар болов
Мал таргалахаас өмнө
Мундаг шөл уудаг болов
Төллөх амьтан биш учир
Тоо толгойнд одоо нөлөөлөхгүй
Эврээр нь гурыг нь таньж буудна
Эвэргүй зүрийг нь өнгөрөөнө гээд
Явлаа, суулаа
Яахын зуургүй үргээлээ
Чимээ гарлаа
Чихээ тавиад харлаа
Соотойсон гурван зүр гараад ирлээ
Сүнхийгээд өнгөрлөө, өнгөрөөлөө
Чанх урдаас дахиад хоёр зүр
Чадлаараа харайгаад ирлээ
Баясан харж суутал
Бараг ирээд дайрах нь
Босоод бараагаа харуултал
Булт үсрээд дайжлаа
Баруун талд дахиад
Бут, бургас дуугарлаа
Гурван зүр гарлаа
Гуу дагаад хойш далд орлоо
Сүрхий чимээтэй үргээлэг дууслаа
Сууринаасаа би бослоо
Гурнууд нь хаачив гэж гайхавч
Гутарсангүй, харин баярлалаа
Нас хүрсэн зүр бүр
Найдвартай хоёр шалтгаа* тээдэг гэхээр
Нэг сууринд найман зүр өнгөрөөж
Нийлүүлбэл хорин дөрвөн амь хэлтрүүллээ
Анд дахиж явахгүй биш
Алтадсан намраар эргэж ирэхэд
Баян хангай минь улам баяжаад
Бага ч гэсэн нэг гур өгөх биз ...
Төв аймаг, Баяндэлгэр, Баруун Байдлаг, Гурвалжин
2009.05.30
*шалтгаа гэдэг нь хүн, амьтны хэвлийд буй урагийг хэлдэг
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment